Ilustracja na papierze o gramaturze 240g/m²
Format: A3
Dostępność: dostępny

Czasami niektóre słowa wypowiedziane bezmyślnie przez obce, a nawet bliskie Nam osoby,
stają się jak robaki, które wiją w Nas swoje wygodne gniazda ……zapominamy o nich….a one zjadają Nas powoli, drążąc głębokie korytarze braku…kreśląc błędne percepcje Nas samych.

Pamiętam,że jako dziewczynka pragnęłam bardzo grać na fortepianie. Wyobrażałam sobie jak faluję na tych magicznych klawiszach, niczym statek na oceanie, odkrywając nowe horyzonty dźwięków, które przychodziły do Mnie w mojej wyobraźni.
Nigdy nie zapomnę dnia, gdy moja mama zaprowadziła Mnie na egzamin do szkoły muzycznej…och nie pamiętam tych wszystkich szczegółów, jak to się wszystko odbywało.
Pamiętam natomiast uczucie przejęcia….moje serce wypełniała dziwna mieszanka….muzyki…nadziei…strachu…i ekscytacji.

Jedno zdanie starło we mnie to marzenie , z trzaskiem zamykając drzwi dla Ani pianistki…
“Jesteś głucha jak pień”…
O tak, to było bardzo robaczywe słowo, które wówczas bardzo zachwiało moim poczuciem wartości.
Teraz z perspektywy czasu w swej mądrości wiem,że każde doświadczenie jest czymś znacznie więcej.
Jest wiele warstw i nie wszystko wydaje się takie jak jest.

Uśmiecham się do Siebie i przytulam Anię pianistkę. Wymazuję z niej kłamstwo…..i otwieram drzwi, które długo były zamknięte.