To było ciekawe doświadczenie, ilustracja, którą chciałam spalić, coś mi nie pasowało, zostawiłam ją na bok na jakiś czas.
Czasem tak łatwo nam coś osądzić. Jesteśmy dla siebie zbyt surowi. Pewnego dnia gdy siedziałam w ogrodzie i cieszyłam się prostym byciem i byłam w swojej bezpiecznej przestrzeni, poczułam inspirację, by wrócić do tej ilustracji. Miałam zrozumienie, że to akceptacja dla każdej części Siebie  sprawia, że zaczynamy rozkwitać,Nazywam to świadomością róży, ona po prostu jest i kocha w sobie wszystko, nawet swój cień. Wówczas jej piękno staje się jeszcze bardziej szlachetne 🙂