Jak często zamykamy swoje życie w zwężonej percepcji Siebie, wierząc głosom osądu?
Jak często chcemy utaić przed Światem pewne rzeczy o Sobie?
Stoimy przed lustrem i najsurowszym okiem, kroimy Siebie kawałek po kawałku. Mówimy to mi się nie podoba, to zakryję, to usunę, to poprawię…
W świecie wyidealizowanych obrazków, pragniemy też być idealni.
Bez wystającego brzuszka, drugiego podbródka, bez smutku, bez zmarszczek, bez lęku.
Kontrolujemy, poprawiamy, korygujemy, eksponujemy….
Czarne myśli o Nas samych…..gdzieś głęboko upychając do własnej szafy podświadomości.
Nie zdając sobie sprawy, iż własny osąd staje się dużym molem, który zjada Nas od środka.
Nie mogąc znaleźć akceptacji u Siebie…….szukamy jej u innych. Głodni, zmęczeni, zdesperowani.
Chcemy dopełnienia, nie zdając Sobie sprawy, iż w Sobie nosimy Pełnię……A te wszystkie kłamstwa nie są Nasze.
I mogę spytać Siebie……Czy jak będę się starać to stanę się ideałem?
Otóż Nie…..
Nie nie ma czegoś takiego…….Jest piękno i brzydota. To ona wydobywa z Nas unikalność.
Nie zawsze musimy Być uśmiechnięci, wyprostowani……. to nienaturalne.
Trudno jest kochać Siebie , łatwiej nam kochać innych.
Przyrównujemy się do innych i chcemy Być jak ktoś tam…..zapominając o Tym pięknym i czystym związku z Samym Sobą.
Wiele sobie narzucałam, chowając się w kątach ze wstydu. Będąc w poczuciu braku wartości, uciekałam przed życiem.
Nigdy nie byłam doskonała i nigdy nie będę!
Nie chcę dopasowywać się do ogólnie przyjętych wzorców. Nigdy taka nie będę. Wszystko mija….ciało więdnie, w jednej chwili wszyscy się zachwycają a, w drugiej już o Tobie nie pamiętają, kochają i przestają kochać……..A co pozostanie?
Ty i twój związek ze Sobą.
Jestem Kim Jestem……Uczę się pielęgnować to ciepłe uczucie dla Siebie, dla swego piękna i brzydoty. Jestem Całością. Wymazuję te wyimaginowanie dążenia do doskonałości.One nie są żywe.
Prawdziwe jest w Nas własne piękno, ten nieuchwytny błysk, autentyczność, bez masek i przyozdabiaczy, mądrość Naszej Duszy emanująca z Naszych oczu, Własna akceptacja i miłość z jaką patrzymy na innych, widząc w Nich swoje własne odbicie